Jagen en vissen Juni 2024

Afgelopen najaar na een jachtdag in de polder kregen jachtmaat Edwin en ik het over jagen in Zweden. Het bleek dat hij al plannen had om naar Rydaholm te gaan. Zelf had ik hier ook al eens naar gekeken omdat de combi mogelijkheid van jagen en vissen mij wel aanstaat. Ter plekke besloten om samen te gaan.

Nu was ik vorig jaar ook in Zweden wezen jagen en wist dat je op tijd moet zijn met het aanvragen van het papierwerk m.b.t. de invoer van de wapens. Voordeel voor mij was dat m’n Zweedse akte nog geldig was. Gelukkig was het papierwerk snel geregeld.

De voorafgaande weken was er al contact geweest met Anton over verschillende zaken waaronder beste reis route en dingen om niet te vergeten.

Zaterdag 1 juni:

Eindelijk was het dan zo ver en vertrokken we vroeg in de ochtend om na een vlotte reis rond 16.00uur aan te komen in Rydaholm.

Na de spullen op de kamers gebracht te hebben kennis gemaakt onder het genot van koffie en koek met Erna en Anton.

Na een warme hap zijn we met Anton door het veld geweest en een aantal kansels en ladders bekeken. Ook werd het plan voor de eerste aanzit de volgende ochtend vastgesteld. Het is al vroeg licht in Zweden dus zouden we om 3.15uur vertrekken.

Zondag 2 juni:

Wekker mooi op tijd en om 3.15uur vertrekken we met Anton. Het is maar een korte rit. Zelf kom ik te zitten op de “Eifeltoren”. Een mooie hoge ladder die uitkijkt over een laag begroeide strook tussen 2 stroken met struiken/ bomen. Edwin zit aan de andere kant van de weg op een grote kaalslag.

Rond 4.30uur hoor ik plotseling geritsel achter/ onder mij en komt er een bok uit de dekking. Hij blijft de komende 20min rond de ladder lopen vaak op een afstand minder dan 5mtr. Aan z’n gedrag is te merken dat hij weet dat er iets aan de hand is maar niet weet wat. Hij blijft maar schijn azen en doen of hij afspringt. Al die tijd zit ik stil en durft ik zelfs maar amper te knipperen met de ogen. Wel heb ik al gezien dat hij geen “standaard” gewei heeft opgezet. Op een gegeven moment loopt hij wat van mij af en kan ik mij voorzichtig bewegen en het geweer aanleggen. Na een tijdje komt hij op zo’n 40mtr mooi dwars te staan en is het schot eruit. De bok tekent goed op het schot maar springt toch af links de dekking in. De dekking is hier niet breed en zie hem er niet uitkomen. Toch enige twijfel.

Appje van Edwin: Jij geschoten, Ik: Ja bok, Edwin: Waidmannsheil, Ik: Eerst de bok maar vinden.

Anton had aangegeven te bellen als er wat geschoten was. Maar ja om hem voor 5.00uur al te bellen… Toch maar gebeld en situatie uitgelegd. Reactie van Anton is geen probleem ik kom er aan met Nandi (de hond). Zelf blijf ik eerst op de ladder om de aanschot plek goed aan te kunnen wijzen. Die is gelukkig snel gevonden en mag Nandi in actie komen. Ze pakt het spoor al snel op. Even lijkt ze het kwijt en is ze te ver doorgegaan. De bok ligt uiteindelijk op 15mtr van de aanschot plek nog in de dekking en heeft inderdaad een apart gewei. Het schot zat in principe goed alleen iets te weinig gecompenseerd voor de hoek van naar beneden schieten. Na de breuken en foto’s gaat de bok mee naar huis om te ontweiden en in de koeling te hangen. (van Anton krijg ik nog een tip om op een nieuwe manier te ontweiden welke ik zeker thuis nog eens ga proberen) Hierna halen we Edwin op. Hij heeft helaas geen kans gehad maar wel 2 overlopers gezien. Deze kwamen op 80mtr te snel voor een verantwoord schot langs. Terug pakken we nog snel een paar uurtjes slaap. In de middag gaan we met Anton nog een paar voerplekken langs.

Omdat ik al een bok heb kunnen schieten besluit ik het ‘s avonds op de voerplek achter huis op de varkens te proberen. Helaas geen aanblik deze avond voor mij.

Maandag 3 juni:

Door de late avond aanzit gisteren besluit ik die van deze ochtend over te slaan. In de middag bezoeken we nog een jachtwinkel in de buurt. Doordat Anton de komende dagen avonddienst heeft brengt Erna mij naar de “55”. Hier staat een mooie nieuwe kansel aan de rand van een grote kaalslag. Doel zijn vanavond wederom de knorren. Helaas besluiten ook deze om zich niet te laten zien. Om 01.00uur is het mooi geweest en haalt Anton mij weer op.

Dinsdag 4 juni:

Door de late avond aanzit gisteren besluit ik ook deze ochtend de aanzit over te slaan. Dit ook omdat we vandaag gaan vissen.

Het is voor ons beide de eerste keer om op deze manier zo slepend te vissen. Anton brengt de boot en ons naar het meer en met tips en uitleg van Anton gaan we het water op. Het eerste uur hebben we nog niet veel succes. We krijgen van Anton via de app een tip om naar een goed plek op het meer te gaan en het hier op een bepaalde diepte te proberen. En ja hoor zodra we hier zijn haken we de eerste vis. Helaas verspelen we deze nog maar daarna zien toch een aantal vissen de binnenkant van de boot.

Woensdag 5 juni:

Na een tip van de boer dat hij regelmatig reeën ziet in de ochtend besluit ik het daar te proberen. Deze ochtend geen reeën gezien. Wel een vos die blij mag zijn met de schoontijd. In de middag besluiten we wat rond te rijden en van de omgeving te genieten. Onderweg zien we meerdere reeën staan.

In de avond ga ik het weer proberen op de “55”. Ook nu weer geen varkens maar wat een wild. Meerdere stuks reewild, vossen, dassen en als toetje 20min lang een eland stier vlak voor de kansel.

Donderdag 6 juni:

Omdat Edwin nog geen kans heeft gehad probeer ik hem vanavond te helpen en laat het geweer thuis. Hij heeft al een aantal keren achter de kerk aangezeten en daar ook iedere keer reewild gezien. Het is hem echter iedere keer te slim af, ook omdat het gezien vanaf de kanzel in verschillende hoeken van het veld opduikt. Mij doel is om voor een lichte verstoring te zorgen zodat ze aan 1 kant van het veld blijven. Aan het eind van de avond blijkt het helaas niet geholpen te hebben.

Vrijdag 7 juni:

Anton heeft de auto beschikbaar gesteld zodat ik zelf in de ochtend op pad kan. We hebben al besloten dat dit, omdat we morgenochtend vroeg willen vetrekken, de laatste aanzit gaat worden. Ik kies er voor om nogmaals op de “Eifeltoren” te gaan zitten en om 3.30uur ben ik geïnstalleerd. Het is een koude en vochtige ochtend. Langzaam trekt ook het veld voor mij dicht met mist. Een merel wil op de balk voor op m’n ladder gaan zitten doet mijn hart een aantal slagen overslaan. Iets voor 6.00uur heb ik net de telefoon gepakt om de tijd wat te doden als ik geritsel in de dekking rechts naast mij hoor. Oké niet bewegen nu! Plotseling zie ik op zo’n 80mtr rechts voor mij 2 overlopers uit de dekking komen om over te steken. Snel de telefoon weg en de buks aanleggen. De eerste overloper steekt snel het open stuk over maar de andere neemt er net iets meer de tijd voor. Net voor de linker dekking stopt hij nog even en vliegt de kogel. Duidelijk hoor ik de inslag maar zie of hoor ik daarna niks meer. Anton gebeld en de situatie uitgelegd. Hij vraagt of ik hem op kan halen zodat we samen kunnen gaan kijken.

Terug in het veld klim ik eerst weer de ladder op om Anton naar de aanschot plek te leiden. Als Anton ongeveer op de plek is kom ik de ladder af. Op het moment dat ik naar hem toe wil hoor ik hem al zeggen “hier ligt hij”. Wat een opluchting. De overloper heeft geen stap meer gezet en ligt op de plek. Als we samen bij het varken staan zegt Anton “hier gaan wij niet aan lopen slepen we halen de quad”. Snel brengen we de auto en spullen terug naar huis en keren met de quad en kar terug om het varken te bergen. De nog geen 2 jarige overloper keiler weegt uiteindelijk 64kg aan het unster.

In de middag gaan we na een tip van Anton nog naar een natuurpark in de buurt met een prachtig hoog uitzicht over de meren.

Zaterdag 8 juni:

Na afscheid genomen te hebben van Anton vetrekken we om 7.00uur weer naar huis.

Erna en Anton nogmaals dank voor de goede zorgen en organisatie. Deze trip is zeker voor herhaling vatbaar.

‍