Jachtseizoen om niet te vergeten

Het afgelopen jachtseizoen op de eland was er weer één om niet te vergeten. Ons prachtige jachtveld op 1500 hectare heeft ons dit jaar 10 elanden opgeleverd. Een vaste kern van 4 man in de jachtcombinatie en vele enthousiaste gastjagers heeft tot dit resultaat geleid. Een vaste groep van 4 gastjagers (3 man uit Nederland en 1 uit Duitsland) had dit jaar gekozen om in de eerste week van oktober te komen en dat pakte goed voor uit. Totaal waren we die week met 9 a 10 man. Ondanks wat blessures met één van de jachthonden hebben we elke dag een kansen gekregen waar we er die week 3 van benut hebben.

We jagen altijd van uit de hoogzit met 1 loslopende hond en zijn hondeman in het veld. De eerste kans kreeg Rene. Na ruim een uur te hebben gezeten kregen we van de hondeman te horen dat de hond iets op het spoor was. En dat was juist want slechts enkele minuten later hoorden we luid geblaf.  Rene die op 500m zat was alert. Het duurde maar een paar seconden toen hij ‘iets’ met veel geweld aan hoorde komen daveren. Veel krakende takken maar slechts een schim was er te zien. Rene legde zijn geweer aan maar moest wachten tot de eland het dichte bos uit kwam en de weg over zou steken. En dat deed deze elandstier………..BAM…en toen was het stil. Na 30seconden  kregen we van Rene op de radio te horen dat hij dacht mis te hebben geschoten. Dat bleek ook zo te zijn na onderzoek op de schotplaats. Hoog over geschoten en een boom geraakt. De adrenaline is weer gezakt en nu was het tijd om op te warmen in de jachthut met koffie en Duitse knakworsten meegenomen door onze gasten.  Uiteraard wordt deze jachtmorgen hier opnieuw beleeft.

In de vaste kern van de jachtgroep zitten jagers met veel (lees: heel  veel) ervaring. Göran, één van deze sluwe vossen begon tijdens het nuttigen van de knakworsten al de nieuwe jachttactiek van de middag te bespreken met de jachtleider Örjan. Göran was er zeker van dat er meer elanden in het zelfde veld moesten zitten omdat hij vond dat de jachthond zich raar gedroeg voordat hij begon te blaffen. Zo gezegd zo gedaan, een nieuwe ronde op het zelfde veld. En ja hoor, na een klein uur weer bezet. Alleen deze eland ging er niet in één rechte streep vandoor maar bleef rondes lopen in een straal van 800m. Het duurde niet lang voordat we 2 schoten hoorden….BAM……BAM…kort achter elkaar. De hondeman vertelde over de radio dat hij een 2 jarige elandstier had geschoten.

Er volgende nog een aantal dagen waarbij we spannende kansen kregen. Inmiddels is er een kleine sneeuwdeken gevallen wat de Zweedse jachtbeleving nog mooier maakt. Eddie had waarschijnlijk wel zijn mooiste belevenis. Na een zit van enkele uren riep Eddie over de radio dat er uit het niets een elandkoe met twee kalven op 40m naast hem stonden. Hij had nog wel aangelegd maar kon niet schieten omdat de kalven achter elkaar stonden. Opgetogen en een grijns van oor tot oor deed hij zijn verhaal nadat we besloten de dag af te sluiten we allemaal bij de hoogzit ogehaald werden. Jammer dat je niet kon schieten Eddie? Nee totaal niet ik vond het een geweldig schouwspel.

Nog maar eens proberen de hond los te laten op het zelfde jachtveld als de eerste dag. Als of het zo had moeten zijn…..weer was de hond een eland op het spoor. Maar deze liet zich niet zo gauw van de wijs brengen. Deze eland had maar al te goed in de gaten waar alle passchutter zaten en waar de hond met zijn hondeman was. En ja hoor het veld uit. Ompassen dan maar. Via de GPS weten we waar de hond zich bevind. We weten dus welke richting het op gaat. Hoe ver de hond achterligt op de eland weten we natuurlijk niet maar het gaat wel vlot, zo’n 10km per uur gemiddeld. Lennart en Göran willen snel een ander positie innemen, pas 51, die pas is altijd ‘heet’ als het die richting op gaat zeggen ze. Best vlot rijden ze met hun 4×4 die kan op, waar het niet dat ze plotseling vol in de anker moeten…..oef…dat was bijna de eland op de motorkap. Kijk….daar komt de jachthond ook al. Nu maar snel doorrijden naar de hoogzit 51. Lennart af gezet en Göran rijd door naar de volgende hoogzit maar dat is niet meer nodig. De eland komt bij Lennart de weg oversteken en…..BAM….één schot. De eland draaid en loopt terug het bos in. Nu maar even wachten wat de hond doet. En na enkele minuten is het duidelijk door het gedrag van de hond dat de eland goed geschoten is.

Zes heerlijke jachtdagen met leuke jachtgasten. De handen uit de mouwen bij het ontweiden, villen en slachten dat we bij ons in het dorp zelf doen. Een ervaring om niet te vergeten. Niet alleen de jacht maar alles er om heen maak het hier zo bijzonder.

‍