Jachtreis Rydaholm mei 2024

Vorig jaar hebben mijn twee broers en ik besloten om een jachtreis te maken naar Zweden. Reden is dat we alle drie nog nooit in Zweden zijn geweest en we vonden het leuk om met z’n drieën weer eens een keer naar het buitenland te gaan. In het verleden hebben we dat ook een keer gedaan en toen zijn we naar Tsjechië geweest, wat een hele ervaring en mooie belevenis was.

Via Facebook zijn we in contact gekomen met Anton van Duinen van Rydaholm Hunting & Fishing in Zweden. De afspraak was om te proberen, om daar een reebok te schieten en misschien een varken, want die waren vrij in deze periode.

Alles was afgesproken en we zouden vanaf 1 mei tot en mei 4 mei bij Anton gaan jagen. Om niet moe aan te komen zouden we 29 April het eerste deel rijden en 30 April het laatste deel, zodat we mooi op tijd bij Anton waren. Helaas kon onze broer Dick door gezondheidsproblemen niet mee wat erg jammer was en wel een smetje op de vakantie is. Maar hij zei dat we zeker moesten gaan en hem via de app en bellen op de hoogte houden van onze belevenissen.

Met het weer hadden we trouwens ook geluk want het zou een mooie week worden met iedere dag temperaturen van boven de 20 graden en zon.

Toen we 30 April rond 13:30 uur aankwamen stond Kelly de oudste dochter van Anton en Erna ons al op te wachten, omdat Anton met zijn vrouw naar het ziekenhuis moest. Kelly heeft ons alles uitgelegd en we konden ons installeren in het vakantiehuisje naast het huis van Anton en Erna.

Tegenover ons waren er ook nog twee vissers uit Brabant die hun geluk gingen beproeven op de vele meren rondom Rydaholm. De beide heren hebben een mooie vakantie gehad en een paar mooie snoeken gevangen, maar een snoek boven de meter hebben ze niet kunnen bemachtigen.

Toen we alles hadden uitgepakt kwamen Anton en Erna er ook aan. Tijdens de koffie met wat lekkers hadden we afgesproken dat we in het begin van de avond een rondje zouden doen door het jachtveld. Daarbij reden we gelijk langs de hoogzitten waar we gebruik van konden maken, zodat we een beetje wegwijs werden in het veld. Ook zouden we nog kijken of we elanden konden spotten, want die hadden ze de laatste dagen gezien.

Tijdens het rondje spotten zagen we een mooie bok en voor de grap zeiden we die heeft het kaartje Gert-Jan al om zijn nek hangen 😉.

We maakten onze ronde door het jachtveld af en mijn broer Leo die al vaker een mooie bok heeft geschoten gaf aan, dat ik bij de ochtend aanzit op de plek mocht gaan zitten waar we de bok hadden gespot. Hij zou op een andere plek ca. 500 meter hemelsbreed bij mij vandaan gaan zitten. De wind was niet helemaal goed, maar met een beetje geluk zou het moeten kunnen.

Daarna reed Anton ons langs velden waar Elanden konden lopen en ja hoor na een kwartiertje rijden zagen we op ca. 300 meter vanaf de weg drie elanden. Wat een mooi gezicht was dat en onze avond kon al niet meer stuk.

Voordat ik op vakantie ging had ik als grap gezegd de vakantie zou geslaagd zijn als ik een mooie bok zou schieten, en een eland zou zien. Dus hierbij was een deel al geslaagd 😊.

Toen we terug reden naar het huis zagen we ineens nog drie elanden vlak voor ons over een weiland rennen richting het bos. Wat een mooi gezicht is dat en wat jammer dat we te laat waren om de camera’s te pakken want ze waren echt dichtbij.

Met deze waarneming stond de teller al op zes elanden, dus mijn doel op dat gebied was al ruimschoots gehaald en we konden met een bevredigend gevoel ons bedje opzoeken want Anton zou ons om vier uur ’s morgens naar de hoogzit brengen.

De volgende ochtend stond Anton stipt om 3.55 uur voor onze deur en waren we gereed voor de aanzit. Anton bracht eerst Leo naar de hoogzit en zou mij daarna afzetten. Toen hij wegreed gaf hij aan dat ik maar moest bellen als ik wat had geschoten en dat hij dan zou  komen om met de jonge hond Nandi de nazoek te doen, want die moest het nog een beetje leren. Toen we zaten was het nog donker, maar het begon al langzaam licht te worden en met het warmtebeeld kon ik links van mij op ca. 80 tot 90 meter twee reeën spotten. Door de dekking kon ik ze niet goed aanspreken, maar het leek mij dat het een reegeit met kalf was.

Toen het wat lichter werd kon ik ze beter waarnemen en zag ik dat het inderdaad een dikke geit met een geitkalf was. Niet veel later zag ik recht voor mij op ca. 60 meter in de dekking nog een ree lopen en die kon ik ook goed aanspreken. Het was een dikke geit, dus ik had al mooi aanblik. Toen ik op een gegeven moment weer links keek zag ik ineens drie reeën en ik dacht dat is waarschijnlijk nog een kalf in de dekking die bij de reegeit hoort.

Na een kwartiertje liep de ree die er later was bijgekomen vanuit de dekking verder het veld op en kon ik hem goed aanspreken. Direct zag ik dat het een bok was.

Verrek dacht ik het lijkt wel die mooie bok van gisterenavond die we hadden gezien. De linker stang iets minder hoog dan de rechter, net zoals bij de bok van gisteravond.

De bok was wat onrustig en ik had het idee dat hij het toch niet geheel vertrouwde dus ik dacht niet te lang wachten, voordat hij toch weer de dekking in gaat. Maar hij moet natuurlijk wel mooi dwars staan.

Ik kon de buks goed afsteunen op de rand van de hoogzit en toen hij eindelijk mooi dwars stond en het kruis er goed opstond liet ik de kogel vliegen. Door de richtkijker zag ik dat de bok tekende en 10 meter verder de dekking in ging. Ik dacht die ligt daar straks wel.

Nu even de adrenaline laten zakken en mijn broer een reactie sturen, want die had het schot gehoord en al een appje gestuurd of ik had geschoten. En ja, dat was het geval. Mijn broer had nog geen aanblik gehad, maar we zaten nog pas een uurtje dus er was nog van alles mogelijk. Hierna op mijn gemak Anton gebeld zoals afgesproken en het hele verhaal verteld.  Hij zou over een half uurtje komen met Nandi om de bok na te zoeken.

In de tijd dat ik op Anton wachtte ging het filmpje van het schieten van de bok natuurlijk meermaals door mijn hoofd en toen Anton na een half uurtje kwam, samen met zijn dochter Melanie zijn we rustig naar de aanschotplek gelopen. De hond hadden we nog even in de auto gelaten. Toen we daar aankwamen was mijn verbazing groot, want we vonden geen zweet. Hoe is dat in hemelsnaam mogelijk, want ik was er zeker van dat het kruis goed stond. Wel vonden we wat snijhaar op de aanschotplek. Op de plek waar de bok de dekking in was gegaan vond Anton wat vlees. Hij was dus wel geraakt, maar dat er geen zweet lag vond ik erg raar en daar maakte ik me zorgen over.

Anton zei ik ga Nandi halen en dan gaan we het zien. Toen Anton met Nandi terug was en haar liet ruiken op de aanschotplek en de plek waar de bok de dekking in ging zagen we gelijk dat ze lucht had. Nandi had tot dusver al wel vaak getraind en twee keer een echte sleep gelopen, maar had nog niet veel ervaring dus we hoopten dat het goed zou gaan. Wij zouden achter Anton en Nandi met de lange lijn aanlopen.

Zijn dochter Melanie wilde het graag filmen, dus zij liep weer achter mij aan. Na ongeveer 150 meter in de dekking hoorde we ineens Nandi luid geven, dus we dachten er is contact en ik was heel even opgewekt, want ik dacht oké ze heeft de bok gevonden.

Anton was ook erg blij dit te horen, want dit had ze nog niet eerder gedaan. Ik dacht dat Anton de lijn nog vast had, maar al snel begreep ik dat dat niet het geval was. De blijdschap was maar van korte duur want we hoorde al snel dat Nandi verder bij ons vandaan liep. De bok was dus weer gaan lopen en dat was geen goed teken. Tot nu toe had Nandi nog nooit een bok gesteld, dus hoe zou dit gaan aflopen.

We probeerden zo goed en kwaad als het ging ons zo snel mogelijk te verplaatsen door de dekking. Op het geluid af en al snel hadden we het idee dat het geluid een beetje op dezelfde plek bleef, dus ik kreeg weer een beetje hoop dat het goed zou kunnen komen.

Anton en ik snelden ons door de dekking gevolgd door Melanie die nog steeds aan het filmen was. Het geluid kwam steeds dichterbij.

Ineens waren we bij een open plek in het bos en daar zagen we Nandi die de bok stelde. De bok verdedigde zich. Anton gaf aan dat ik kon schieten als de bok vrij zou komen en ik grendelde de buks door en op het moment dat de bok vrij kwam en de hond weg was plaatste ik mijn schot. De bok liep nog een paar meter weg door de adrenaline en viel toen dood neer. Melanie die alles had gefilmd was helemaal in extase hoe het was gegaan en dat ze alles had kunnen filmen.

Wat waren we blij met z'n drieën en wat had Nandi het super goed gedaan, want zonder haar was de bok nooit binnen gekomen. Het eerste schot bleek toch iets te laag te hebben gezeten, waardoor er geen vitale delen waren geraakt, maar waar de bok wel dood aan zou zijn gegaan. Ik was minder blij met mijn schot, maar uiteindelijk ook megablij dat hij binnen was. Anton was ook superblij met het nazoekwerk, zeker nu het zo is afgelopen. Nandi heeft hier superveel van geleerd en is weer een stukje gegroeid in haar nazoekwerk.

Tegen Anton zei ik dat hij in de toekomst nog erg veel plezier van Nandi zal gaan hebben, nu ze op deze leeftijd en met zo weinig ervaring dit al laat zien.

Nadat we onze blijdschap onder controle hadden en een paar foto's hadden gemaakt, hebben we de bok meegenomen naar de auto en zijn we naar de Rydaholm Stuga gereden, waar we de bok samen hebben ontweid. Zoals we het nu konden beoordelen is het waarschijnlijk de bok die wij op de avond ervoor hadden gespot en waarvan we gekscherend hadden gezegd dat hij het kaartje Gert-Jan om zijn nek had hangen. Dus wat een geluk kun je hebben, dat je dan gelijk bij de eerste aanzit binnen 1,5 uur de bewuste bok kunt schieten.

In de tussentijd heb ik mijn beide broers via de app op de hoogte gesteld dat de bok binnen was en Leo had vanaf zijn hoogzit de hond en het vangschot gehoord. Dus hij wist al dat het geen gemakkelijke nazoek was geweest. Zoals afgesproken hebben we Leo rond 8 uur opgehaald en hem het hele verhaal uitgebreid verteld. Hij had een reegeit gezien en misschien een bok maar dat wist hij niet zeker, omdat hij op het moment van zien ook in de dekking verdween.

Om zeker te zijn dat de buks toch goed stond hebben we in de middag nadat ik de bok had geschoten nog twee proefschoten gedaan en die kwamen goed af dus hoefde we niks bij te stellen en kon ik met een gerust hart de volgende aanzitten doen.

In de volgende aanzitten hebben we nog wel wat reeën, vossen en dassen en boommarters gezien maar geen reebokken meer. Daarnaast hebben we meerdere keren elanden gezien, waarbij Leo er zelf drie keer één op minder dan 50 meter bij zich heeft gehad. Dat op zich is al een belevenis.

Omdat het op de voerplekken ook rustig was met het zwartwild zijn Anton en ik nog een keer een rondje gaan rijden toen het donker was om te kijken of we zwartwild konden spotten en wellicht konden aanbersen maar die waren niet thuis. Wel hadden we het geluk nog een Lynx te spotten, wat voor mij de eerste keer was in het wild en voor Anton de zesde keer. Dus dat  was een mooie bonus op een geslaagde jachtreis.

De natuur is mooi en Leo en ik hebben er erg van genoten en ook van de wandeling van bijna 15 km om een meer heen bij National Park Store Mosse. Al bij al is het een zeer geslaagde jachtreis geweest met het schieten van een mooie bok , spotten van 17 Elanden en een Lynx. Wel jammer dat onze andere broer Dick niet meekon en we moeten samen maar een nieuwe jachtreis plannen als hij weer beter is.

Anton en Erna bedankt voor de gastvrijheid de gezellige tijd en de afsluiting op zaterdagavond met spareribs en ree op de BBQ.

Wellicht tot een later moment in Rydaholm.

Groetjes,

Gert-Jan

‍