Jachtmaat en ik

Wij, Wilco, mijn jachtmaat en ik, zijn van 7 oktober t/m 10  Oktober j.l. te gast geweest bij Rydahom Hunting in Zweden. Na een warm onthaal bij Anton en Erna van Duinen, rijden we ’s middags al met Anton rond. Hij laat ons zien waar we ‘s avonds gaan aanzitten op de vos en maken een verkenningsronde door het veld.

Anton heeft veel verstand van het “aanzitten” op vossen en de “lokjacht” op vossen, hij laat ons bijvoorbeeld horen hoe je met de Haseklage omgaat.

Ik kan u zeggen dat we onder de indruk zijn, de prachtige glooiende heuvels, de dennenbossen, afgewisseld met meren en hier en daar en kaalslag, ja, erg mooi en bijzonder om hier te zijn. Rond deze tijd van het jaar is het ’s nachts al lekker fris, in de ochtend knarst het bevroren rijp onder je schoenen. De bomen kleuren langzamerhand in herfsttooi en dit geeft een geweldige sfeer.

De Stuga (zomerhuisje) waarin we verblijven is meer dan prima, gezellig ingericht, lekker warm en we slapen in heerlijke bedden.

Dat even over de omgeving en het verblijf, maar we komen om te jagen op ree, vos en wild zwijn, dus Anton zet ons ’s avonds op de plek en we hopen dat Reintje langskomt, helaas gebeurde dit niet maar, niet getreurd, we zijn er net. De volgende ochtend, vroeg uit de veren en weer op de hoogzit, Wilco heeft dit keer niets kunnen ontdekken en ik zie rechts van me, op nog geen 5 meter een ree uittreden. Goed aanspreken is onmogelijk het is nog flink schemerig en u moet weten dat ik een “rechtse” schutter ben, dus naar die kant schieten, dat wordt em niet. Een half uur later sjeest er een vos op dezelfde plek langs. Ik kan merken dat ie lucht heeft gekregen, hij gaat er als een speer vandoor.

’s Middags vertrekken we richting Gåddeviksås, daar zien we de omgeving waar Rydaholm Hunting de wilde zwijnen mag bejagen. Na een prachtige rondrit zet Anton ons af bij een dichte kansel, voor ons is de voerplek die verlicht is met groen kunstlicht. Mocht er een varken komen, dan is aanspreken veel makkelijker. We hebben nog geen geluk, maar we klagen niet want ook hier is het prachtig om rond te kijken naar wat moeder natuur zo mooi heeft gemaakt in Zweden.

De volgende ochtend zitten we alweer vroeg op een hoogzit en om 7.15 uur draai ik even een shaggie, om goed te zien hoe de wind exact staat. Ik steek de sigaret aan, kijk over mijn buks en zie midden op de kaalslag een ree staan.Ik kijk door de bukskijker en zie dat dit een volwassen geit is. Mijn kijker zoekt het blad en ik haal de trekker over, het ree heeft het schot niet gehoord en ligt terplekke. Ik wacht even en haal daarna het ree op en ontweid het. Mooi resultaat! Een prachtige reegeit die eraf mag. Ik breng de ree richting stuga en Anton en Wilco, wachten me al op met fototoestel.

Een welgemeend Waidmannsheil wordt me toegewenst en ik ben helemaal tevreden. We verzamelen rond het kampvuurtje op die zondagochtend en nemen onze belevenissen nog eens door. De volgende dag gaan we richting Nederland en we zijn over 1 ding duidelijk, WIJ GAAN WEER!!!

Groeten,

Wilco en Gerald

‍