Jacht avontuur in Zweden; schieten van een reebok

Beste lezers,

Het 2de Zweedse avontuur begon allemaal op zaterdag 30 april. Al vroeg in de ochtend zijn Sybe, Tom en ik in de auto gestapt om op weg te gaan naar Rydaholms Hunting & Fishing, het land en de plek waar ik een beetje verliefd op begin te raken. Afgelopen jaar in oktober mocht ik mijn eerste varken schieten bij Anton. Onze missie van deze week; het schieten van mn eerste reebok. Al in februari kreeg ik voor het eerst een berichtje van Anton dat hij een mooie bok had zien lopen. De daarop volgende maanden bleven deze berichtjes maar komen. Ik dacht ja, leuk Anton zo'n bok, maar het is wild. Waarschijnlijk is die allang pleite als wij daar aankomen. Zondag, de eerste ochtend gingen we met ze 4'en een kleine wandeling maken. Toen we richting 1 van de hoogzitten liepen, zag ik in eens op een meter of 80 afstand een bok staan. Niet zomaar een bok, maar een prachtige 6 ender. Anton zei gelijk, dat is hem, dat is jou bok. Kijk maar hij heeft een J van Joost op zn blad staan. Ik was natuurlijk direct laaiend enthousiast, maar wegens geloofsovertuiging jaag ik niet op zondag. Ik moest dus eerst een dagje wachten. De volgende ochtend om stipt 4:30 zaten we in het veld. Het wachten begon.  Naast een paar dikke hazen kwam er niks het veld op lopen. Om 10:30 hielden we het voor gezien en gingen naar huis.

Maar we gaven de moed niet op, savonds om 6 uur zaten we weer paraat in het veld. Ook deze avond bleef het uit met de bok, alleen een geit kwam een klein kijkje nemen op het veld. Toen het begon te schemeren zijn we opgestapt. Toch wilde we nog effe snel een kijkje nemen bij een veld achter de kerk. We liepen het veld op en zagen in eerste instantie niks staan. Tom liep nog een stukje verder en dat koste hem bijna zn hart, want op een meter of 20 afstand stond daar de bok. Vlug kwam hij terug gelopen. Het was te donker om nog te gaan zitten, dus we besloten om te wachten tot de volgende dag. Toen we terug liepen naar huis kregen we een berichtje, Anton had een schot gelost. Een prachtige bok Anton, nogmaals Weidmansheil.

De volgende dag zijn we eerst een paar uurtjes het water op gegaan. Het blijft een prachtige omgeving.  Tom ving zijn eerste Zweedse zwarte snoek. Wat een plaatje.

Die avond zijn Tom en ik weer de hoogzit opgekropen. Rond 18:00 kwamen we aan. We zaten op het veld waar Tom de vorige avond kennis gemaakt had met de bok. Het was een warme dag, maar we wilde een lange zit maken dus we hadden ons dik aangekleed. Man, man, man wat een hitte. Ondanks dat probeerde we ons zoveel mogelijk te ontspannen. Lekker genieten van de geluiden en geuren van de Zweedse natuur. Na een half uurtje wilde ik me effe omdraaien om achter me te kijken. Mischien was er ongemerkt een ree achter ons uit de dekking gekomen. Ik was me net terug aan het draaien omdat er niks te zien was, toen ik een por van Tom kreeg. Daar staat tie! En ja hoor, aan het eind van het veld stond een ree. Is het hem? 100 punten was het antwoord.

Nadat ik effe gewacht had tot m'n ademhaling een beetje was gezakt en de bok rustig stond te grazen, kwam het erop aan. Ik wilde zo graag een bok schieten, maar wilde deze kans echt niet verpeste door m'n enthousiasme. Ik probeerde rustig adem te halen en na elke handeling tot 30 te tellen. Eerst safe van de buks af. Tot 30 tellen. Toen de buks aan de schouder. Weer tot 30 tellen. Sneltrekker naar voren. Weeer tot 30 tellen. En ja, toen moest het gebeuren. Eerst nog m'n bivakmuts een beetje naar beneden om wat meer lucht te krijgen. Toen kijken, wachten tot die goed stil ging staan en BOEM.

Wat een ontlading zeg, ik zat helemaal te trillen. Eerst kreeg Tom een omhelzing. Beide zagen we de ree omvallen, opstaan 2 stappen doen en gaan liggen. Daar lag die dan, op een meter of 50 van de hoogzit, mijn eerste bok. De daarop volgende 2 minuten hadden we beide nodig om bij te komen. Effe rustig adem halen en ons bevrijden van de veel te warme kleding. Door het schot vergeet je effe alles. Een moment als dat is zo spannend, zo gaaf. Dat kun je alleen maar begrijpen als je het een keer mee gemaakt heb. Ik belde Anton op, die had het schot al gehoord. Rustig wachten zei die, Ik kom samen met Sybe je kant op. Na 10 minuten zijn Tom en ik alvast rustig naar de ree toegelopen. Wat een dier, prachtig. Na een paar dankwoorden en hem de laatste maaltijd gegeven te hebben, kwamen Anton en Sybe al aan. Mijn week kon niet meer stuk. Wat een beleving, wat kan je je dan gelukkig voelen.

Anton, enorm bedankt voor deze geweldige dagen en wijze lessen. Ik zie je hopelijk snel weer terug bij Rydaholms Hunting & Fishing voor hopelijk het derde avontuur!

‍