Een weekje Rydaholm in Oktober 2020

Rydaholm oktober 2020

Een weekje Rydaholm… dit idee is vrij spontaan ontstaan en gegaan. Met z’n zessen een weekje weg, gezellig! Ik ben er eerlijk gezegd wat minder mee bezig geweest vooraf, omdat het in deze tijd toch wat lastiger is om wat verder vooruit te kijken qua planning. We hadden groen licht, dus met gierende banden…. op naar Rydaholm. 

Koffers gepakt, broodjes gesmeerd, spullen ingeladen en zo vertrokken we zaterdags vroeg richting Zweden. Vanuit Nederland met de auto, door Duitsland en Denemarken naar Zweden. Vanuit Denemarken steek je de brug over naar Zweden en voor wie de serie The Bridge op Netflix heeft gekeken is het natuurlijk even een momentje wanneer je over de beroemde Sontbrug (Øresundsbron) heen rijdt. Op de heenweg in het donker, de terugweg met daglicht, prachtig. Zo kwamen we, met een paar tussenstops verdeeld over de gehele dag, aan het einde van de avond aan in Rydaholm. Wat erg leuk is, is dat je je opeens in een spannende Scandinavische serie waant. Een lange kronkelweg, de typisch Zweedse houten huisjes, overal ontzettend hoge bomen en dan de autoverlichting schijnend op het tafereel…… Stiekem hopend op wild dat je nog net het bos in ziet schieten, maar dit zat er niet in. 

Toen we aankwamen bij Rydaholm Stuga werden we hartelijk ontvangen door Anton, Erna en Melanie. We kregen een rondleiding, konden de benen even strekken, koffers uit de auto en na een afzakkertje taaiden we allemaal af om te gaan slapen. 

Na een goede nacht en op het gemakje wakker worden was het fijn buiten te komen en met daglicht het mooie landgoed te kunnen aanschouwen. Vooral in de beginperiode van de herfst met alle verschillende kleuren is het prachtig. De stuga bezit een veranda waar we een mooi uitzicht hadden en we iedere dag goed zijn begonnen met een bakje koffie en een ontbijtje. De eerste dag bestond uit vissen, voor de liefhebbers, op een van de prachtige meren die Rydaholm en omgeving rijk is. Wij zijn lekker aan de wandel gegaan in de omgeving. Naar het dorpje gelopen en hebben daarna nog een wandeling door het bos gemaakt (grond van Anton en Erna). Toen we lekker aan de koffie zaten kwam Melanie binnen en vroeg ons of we elanden wilden zien…. Deze vraag was snel beantwoord en sneller dan de wind zaten we in de auto. Na een paar minuten rijden zagen we ze, zo prachtig. Een moeder en een kalf stonden ons vanuit het weiland aan te staren. Echter was dit van korte duur. Ik kreeg de opdracht foto’s te maken en kennelijk vonden ze mij iets te enthousiast. Toen ik er klaar voor was zag ik nog net het kalf het bos inrennen. Helaas, maar dit zou een les zijn voor de (fingers crossed) volgende ontmoeting met elanden. 

We hebben ontzettend genoten de gehele week. Voor de liefhebbers was er de hele week genoeg ruimte om te vissen, met de ene keer een beter resultaat dan de andere. Een super tip van Anton was: Hogakull. Dit is een echte aanrader! Het is een natuurreservaat, je kan hier lekker even rondwandelen en genieten van een werkelijk prachtig uitzicht. Ik vind het de picknickplaats bij uitstek, maar het zou ook een mooi plaatje zijn bij zonsondergang. Natuurlijk kon een dagje shoppen niet ontbreken en hebben we een dag besteed in Ullared bij de grootste winkel van Scandinavië; Gekås. Je kan hier werkelijk voor alles terecht. Ook al hou je niet van shoppen, dit is toch een beetje een attractie op zich. Eigenlijk is alles aanwezig om zelf te kunnen kokkerellen, dit hebben we dan ook gedaan. Openhaardje aan, lekker tafelen en zo sloten we de avonden meestal af met spelletjes. De donderdag hebben we gezellig samen met Anton, Erna en Melanie afgesloten. Dit na een geslaagde dag schieten onder begeleiding van Anton. Eerst hebben we geschoten vanaf het balkon op targets in het weiland. Drie rondes waarbij het doel diende te worden geraakt op een steeds groter wordende afstand. Dit was eigenlijk een opwarmertje naar het grotere geschut; het kleiduiven schieten. Als je het nog niet eerder gedaan hebt is het best even spannend, maar eerlijk is eerlijk…. Als je eenmaal bezig bent, geeft het wel een kick (ook al is het raak schieten voor sommigen nog wel een dingetje 12). 

Vrijdag onze laatste dag in Rydaholm. De laatste kans om te vissen werd natuurlijk met beide handen aangegrepen en er was een wens voor nog een wandeling door de mooie natuur. De wandeling begon een eindje verderop bij een verlaten huis met een watermolen, langs een meer, langs mooie Zweedse huizen, door de weilanden, langs de met keien opgestapelde muurtjes, door het bos en langs een watervalletje zo weer het bos van Anton en Erna in terug naar de Stuga’s. De Zweedse natuur is prachtig, het is alsof je in een spookje (met al dat mooie groene mos overal) bent beland of in een mooie Middeleeuwse serie (voor de kenners, denk aan Outlander). Ik moet eerlijk zeggen dat er nog steeds een behoorlijke wens was voor het spotten van elanden ergens onderweg en eigenlijk hebben we ervaren en was er een flinke aanwijzing, verse sporen in de zandpaden, dat ze in de buurt zouden moeten zijn. We hebben ze tijdens deze wandeling niet gezien, maar voordat we het bos uitliepen sprongen er een paar reetjes uit het bos voor ons langs zo de andere kant van het bos weer in. Dit was zeker ook een mooie afsluiting van de wandeling. 

We hebben die week een paar keer de auto gepakt om aan het einde van de middag een mooi rondje te rijden. Om Zweden te kunnen ontdekken, mooie luchten te aanschouwen en langs de mooie plekjes te rijden. De mooie routetips kregen we van Anton, Erna en Melanie, waar we heel blij mee waren. Zo gingen we ook de laatste avond nog een rondje maken. Ik hoor Erna nog zo zeggen, let op: ‘’de eerste dag en de laatste dag in Zweden zien jullie elanden. Vanavond, bij jullie rondje, als kers op de taart!’’ 

Alhoewel wij natuurlijk allemaal weten dat natuur laat zich niet laat leiden, hoopten we wel dat Erna gelijk zou hebben 12 en daar gingen we. Startend met het mooie uitzicht op de regenboog, langs de weilanden, langs de mooie meren, de bossen in en opeens na een bocht, door de bomen heen zagen we een eland, een stier en we hadden geleerd…., de motor bleef draaien, wij bleven stil en genoten. En opeens zagen we dat ze met z’n tweeën waren, tegenover het mannetje stond een vrouwtje en we staarden elkaar aan. Na een tijdje nam de stier een paar logge stappen, het vrouwtje erachter aan en zo verdwenen ze samen het bos in. Ik kan niet anders zeggen dan dat we heel blij waren en dit een ontzettend magisch moment was! Na deze prachtige afsluiting op een al zeer geslaagde week hebben we de volgende ochtend afscheid genomen van Anton, Erna en Melanie en vertrokken we weer richting huis. 

Wij kijken terug op een mooie week Rydaholm. 

Familie van Duinen, bedankt voor jullie gastvrijheid, tips, prachtige verhalen en gezelligheid. 

Groet,

Alies 

Ook namens Machiel, Mireille, Robbie, Petra en Michiel.

‍