Afgelopen maart was ik bij Anton te gast om te jagen op vos en wild zwijn. We zouden met de auto naar Zweden rijden, jagen van donderdagavond tot en met zondagnacht, en maandag weer terugkeren naar Nederland. Hoewel het weer erg tegen zat – in plaats van vrieskou en sneeuw lagen de temperaturen iets boven het vriespunt met veel wind en regen - heb ik prachtige dagen beleefd. Omdat het toch een stukje rijden is vanuit Nederland naar Rydaholm en omdat het altijd fijn is om in Zweden te zijn, gingen mijn vrouw en zoontje van twee ook mee. De jachtstuga zou ons thuis zijn de komende dagen. Een comfortabel en sfeervol huisje voorzien van alle gemakken, naar bleek. Zelf was ik hoofdzakelijk met het geweer de deur uit en mijn vrouw en zoontje verbleven veel in het huisje vanwege het slechte weer. Dan zijn een goede wifi, ruimte zithoek en prima kookfaciliteiten toch erg fijn.

Wat het geweer betreft: Die heeft helaas geen werk kunnen verrichten, ondanks de vele uren in kansels en de inspanningen van Anton. Toch mocht dat de pret niet drukken. Na de rit vanuit Nederland werden we donderdag einde middag hartelijk ontvangen bij Anton thuis met koffie en een bulle. We maakten rustig kennis en bespraken de plannen nader die we telefonisch al wat hadden uitgestippeld. Na een rondleiding door onze stuga voor de komende dagen, volgde dezelfde avond nog de eerste aanzit direct achter het huisje bij Anton ‘in de tuin’. Doel: Vos. Anton leende mij zijn nachtzichtkijker en groene laserlamp die op mijn richtkijker werd gemonteerd, om de nachtelijke jacht mogelijk te maken. De prima kansel op 100 meter afstand van het huisje, bood mooi uitzicht over de voerplaats. Na een aanzit van acht tot twee uur ’s nachts zonder wild, was het tijd om het bed op te zoeken. Na de volgende ochtend weer een paar uurtjes zitten, was het een goed moment om wat gezinsactiviteiten op te pakken. Het weer werd er intussen niet beter op: De harde wind en felle regen maakte het buiten geen pretje. Ook de vooruitzichten waren niet best. Jammer, maar je gaat er toch voor. Ook Anton zat niet bij de pakken neer en heeft me goed begeleid de dagen die volgden. Tijdens drie nachten aanzitten op verschillende locaties, waarbij wel schoten in buurvelden werden gehoord, werd het nodige wild gezien (van reewild tot das, van marter tot haas) maar kwam helaas geen vos of zwijn opdagen. Omdat de jacht in de nacht plaatsvindt, hadden we overdag nog wat tijd om met het gezin op pad te gaan. Wij komen al jaren veel in het noorden van Scandinavië - regio Lapland tot aan de Noordkaap - en waren toch verrast hoe mooi ook de omgeving zo zuidelijk in Zweden al is. Zeker als je beseft dat dit voor een kort tripje best te doen is, want het is ‘maar’ een dag rijden.

Omdat je tijdens zo’n jachttrip toch alles eruit wil halen wat erin zit, zijn we zaterdag einde middag tussen de buien door nog met de lokfluit op pad geweest, waarbij Anton liet zien hoe dit in zijn werk gaat. Vol verwachting klopte ons hart, maar net na de eerste paar lokroepen, hoorden we schoten een veld verderop. Een eventueel aanwezige vos was nu al wel vertrokken, of reeds geschoten. Na een volgende poging elders, keerden we huiswaarts. We zouden de maandagochtend terugrijden naar Nederland, dus zondagnacht moest het dan toch echt gaan gebeuren. De omstandigheden waren nu eindelijk goed: Helder weer, windstil, en vrieskou zodat je het wild kunt horen aankomen. Omdat ik graag een vos wilde schieten, werd gekozen voor aanzitten achter de stuga bij de voerplek. Anton trof voorbereidingen met het strooien van visafval en we spraken af dat ik goed op tijd, zo rond acht uur, zou gaan zitten om een lange nacht door te halen. Ik besloot toch om nog wat eerder naar de kansel te gaan, om terplekke te ontdekken dat de vos er al was... Hij had me gauw in de gaten en vertrok voordat er een schietkans was. Jammer, had toch nog wat eerder moeten gaan blijkbaar. Die nacht volgden een mooie aanblik op een marter die zich gulzig aan de vis tegoed deed, maar helaas geen vos meer gezien. De volgende ochtend hebben we de na de koffie de spullen ingepakt en onder een stralende zon zijn we terug naar Nederland gereden. Het waren vier intensieve dagen met weinig slaap, maar absoluut een mooi avontuur. Hoewel het jammer is niets geschoten te hebben, heeft het aan Anton’s inzet en mijn gedrevenheid niet gelegen. Volgende keer beter dan maar. Anton nodigde me uit in de zomer terug te keren voor reewild, dan zullen de omstandigheden weer heel anders zijn. Wat ons betreft is een bezoek aan Rydaholms Hunting zeker voor herhaling vatbaar!

Groetjes, Jasper

‍